Msza Święta dziękczynna za dar beatyfikacji Błogosławionego Michała Giedroycia

22 czerwca, w sobotę, w kościele św. Wawrzyńca w Widzieniszkach w rejonie malackim (diecezja koszedarska) odbędą się uroczystości dziękczynne za beatyfikację bł. Michała Giedroycia.
Program:
Godz.10.00 – Modlitwa, pieśni, katecheza na placu przykościelnym
Godz. 12.00 – Msza św. dziękczynna w kościele
Godz. 14.00 – agapa i koncert świąteczny.
Informacja dla pielgrzymów: podczas modlitwy na placu przykościelnym warto mieć składane krzesełka i nakrycia przeciwdeszczowe. Podczas agapy będzie kasza z kuchni polowej, herbata i własny prowiant pielgrzymów.
***
Nie jest znana dokładna data urodzenia Michała Giedroycia. Prawdopodobnie urodził się około 1420-1425 roku i od urodzenia był niepełnosprawny (poruszał się o kuli). Wzmianki, iż był on jedynym synem Jerzego i Marijony Giedroyciów pojawiają się w literaturze. Dominuje pogląd, że miejscem narodzin błogosławionego były Giedrojcie. Według alternatywnej hipotezy mógł urodzić się w Widziniszkach, na dworze dziadka.
Dokładnie znana jest tylko data śmierci Michała Giedroycia – dnia 4 maja 1485 r. (czternaście miesięcy po śmierci św. Kazimierza). Został pochowany w Kościele św. Marka w Krakowie. Właśnie dlatego 4 dnia każdego miesiąca w Kościele w Widziniszkach odbywają się nabożeństwa, podczas których odmawiana jest litania do bł. Michała Giedroycia, natomiast o godz. 12.00 odprawiana jest Msza Święta.
Michał Giedroyć nosił tytuł błogosławionego już w szesnastym stuleciu (przyjmuje się rok 1544). W tym czasie Archidiecezja Krakowska rozpoczęła przygotowania do procesu beatyfikacyjnego: Szczątki Michała Giedroycia zostały przeniesione z miejsca pochówku w Kościele św. Marka do sarkofagu przy otłarzu głównym i przedstawione do publicznej czci. Już wtedy jego wizerunki otaczane były aureolą. Jeden z obrazów znajdujący się w kaplicy Kościoła św. Marka, przedstawia sylwetkę bł. Michała i św. Kazimierza modlących się i klęczących przed obrazem Matki Bożej. W tej samej kaplicy przechowywany jest obraz zwany „Madonną Giedroyciową“, przed którym modlił się sam Błogosławiony.
Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1634 r., nie został jednak zakończony. Jedynie Stolica Apostolska wydała 7 listopada 2018 r. dekret o heroiczności cnót i potwierdzenia kultu od niepamiętnych czasów sługi Bożego Michała Giedroycia. Od tej pory Michał Giedroyć nazywany był błogosławionym.
Brak źródeł nie pozwala odpowiedzieć na pytanie, co skłoniło Michała Giedroycia do rezygnacji z przywilejów rodowych i wstąpienia do Zakonu Kanoników Regularnych od Pokuty w Bystrzycy (obecnie Białoruś). Na Litwie zakonników tych nazywano „Białymi Augustianami“. Przeor, jadąc na kapitułę generalną, zabrał ze sobą do Krakowa nowicjusza Michała. Tam Michał Giedroyć ukończył nowicjat i złożył śluby zakonne oraz zamieszkał w pobliżu Kościoła św. Marka, gdzie pozostał aż do śmierci.
Pomimo tego, że Błogosławiony ukończył studia filozoficzne na Akademii Krakowskiej, prowadził skromne i pobożnie życie. Zamiast w domu zakonnym mieszkał sam w małym pomieszczeniu obok wejścia do Kościoła. Opiekował się świątynią, sprzątał ją, ozdabiał ołtarze – robił to, co należało do posługi zakrystianina. Lubił samotność, rzadko wychodził. Niepełnosprawność spowodowała, że nie było mu łatwo przystosować się do zwyczajnego życia we wspólnocie zakonnej, jednak nie przeszkodziła w dążeniu do doskonałości chrześcijańskiej. Modlitwa osobista, skrucha oraz zamiłowanie do liturgii były jego podstawowym narzędziem rozwoju duchowego.
***
Wielki książę litewski Władysław Jagiełło zaprosił Białych Augustianów na Litwę. Pierwsi polscy zakonnicy z czasem się przystosowali do nowego miejsca, nauczyli języka litewskiego, a przede wszystkim rozpowszechniali pobożność maryjną, osiedlili się i służyli na obszarze wschodniej Litwy (na obecnej Litwie i Białorusi) – w Bystrzycy, Miednikach Królewskich, Twereczu, Smołwach, Widziniszkach, Poniemuniu, Mikoliszkach, Skiemianach, Jużyntach, Kurklach, Sołokach, Popielu, Kvetkai, Suwejniszkach, Miorach, Podbrzeziu (w diecezji wileńskiej) i w samym Wilnie, na Zarzeczu. Kanonicy Regularni od Pokuty przez pewien czas służyli również w Kościele św. Kazimierza w Wilnie w okresie, gdy Zakon Jezuitów był zakazany. Na terenie Litwy działało w sumie 18 klasztorów Białych Augustianów.
W XVI w. klasztory na Litwie odseparowały się od Polski i utworzyły oddzielną prowincję litewską. W tym czasie życie zakonne w Polsce zanikło i było obecne jedynie na Litwie. Represje carskiej Rosji doprowadziły w 1832 r. do kasaty i zamknięcia wszystkich klasztorów na Litwie.
W pobliżu Kościoła parafii Widziniszki do dnia dzisiejszego zachował się budynek klasztoru Kanoników Regularnych od Pokuty. W 1617 r. wojewoda Marcin Marcel Giedroyć ufundował klasztor w Widziniszkach i razem z bratem, biskupem Melchiorem Giedroyciem wznieśli Kościół w Widziniszkach. Później w Kościele, po prawej stronie, urządzono kaplicę z ołtarzem i obrazem ku czci sługi Bożego Michała Giedroycia, która zachowała się po dziś dzień. W piwnicy pod kaplicą byli chowani przedstawiciele rodu Giedroyciów.