Czym różni się pielgrzymka od zwyczajnego podróżowania?

Papież Franciszek, ogłaszając Jubileuszowy Rok Miłosierdzia, zaprasza nas udać się na pielgrzymkę – w podróż wewnętrznego nawrócenia, podczas której zrozumielibyśmy, że „miłosierdzie jest celem, wymagającym zobowiązania i ofiary”. Zbliżający się kongres Miłosierdzia zapraszamy przeżyć jak pielgrzymkę – przyszykować siebie na duchowe nawrócenie, przystąpić do sakramentu pojednania, żebyśmy z sercem pełnym łaski wkroczyli przez drzwi Miłosierdzia głównej świątyni na Litwie – Wileńskiej bazyliki archikatedralnej – i bylibyśmy uściskani prze Boga.
Dlaczego pielgrzymka? Pielgrzymka pozwala porzucić nasze rutynowe zajęcia i role dnia codziennego oraz na swoje życie spojrzeć trochę z dystansem, zobaczyć własne „ja”. Miejsca z życia, męki i śmierci Jezusa na Ziemi Świętej, szlaki apostołów w różnych zakątkach świata, miejsca objawień Maryi, pozwalają nam fizycznie dotknąć wiary; działalność świętych i o ich żywocie świadcząca spuścizna stają się tymi życiowymi przykładami, ukazującymi, jaka różnorodna może być droga do świętości, ile i jakich talentów potrzeba do budowania Bożego królestwa na ziemi. Pielgrzymowanie pozwala zrozumieć, że każda podróż – zarówno mała, jak i duża – nieuchronnie nas doprowadzi na rozdroże wyboru: podążać drogą, która zbliża, czy która oddala od prawdziwego i końcowego celu podróży – Boga. Jeżeli droga, którą idziemy jest błędna, musimy ją zmienić, tzn. zmienić swoje życie i nawrócić się. Bardzo ważne, by na drodze napotkane wspólnoty osób, ich codzienne troski, doświadczenie wiary, środowisko naturalne konkretnego miejsca, architektura, tradycje budują rozległe spojrzenie na życie i wiarę, dlatego w tej podróży szczególnie ważny jest stosunek do siebie i do otaczającego świata.
A więc, jakie są cechy szczególne pielgrzymki, by się różniła od zwyczajnego podróżowania, gdy się zwiedza lokalne kościoły lub udaje się na imprezę?
Przede wszystkim to wewnętrzne nastawienie, że stajemy na drodze modlitwy i wiary. Gdyż pielgrzymowanie prowadzi do wewnętrznego nawrócenia. Ważne jest przemyślenie, od czego chcemy uwolnić się i jakimi chcemy być. Rozpoznanie i zabranie ze sobą w podróż intencji jest właśnie tym, co wyróżnia pielgrzymkę.
Pielgrzymom ma towarzyszyć modlitwa i głoszenie Ewangelii, czytanie i rozmyślanie, w myśl psalmu: „Twoje słowo jest lampą dla moich kroków i światłem na mojej ścieżce”.
Świątynie, do których przybywają pielgrzymi, bez względu na to, czy jest to przystanek pośredni, czy też cel pielgrzymki, wcielają naszą wiarę, w nich rozważamy o potężnym działaniu Boga w historii. Ważne jest poznać, jaką historię chrześcijaństwa ona zaświadcza, w modlitewnej ciszy świątyni prosić o zrozumienie, co te świadectwo mówi dla nas.
Sakrament pojednania i świętowanie Eucharystii są kulminacją każdej osiągniętej podróży lub jej odcinku, świadcząca o nawróceniu, nowym początku, po doznaniu Bożej łaski i Miłosierdzia.
W pielgrzymce ważne miejsce zajmuje duchowy opiekun, pomagający utrzymać rytm modlitewny oraz lepiej poznać miejsca święte, bez zbaczania od właściwego zrozumienia Słowa Bożego.
Jeżeli pielgrzymujecie ze wspólnotą, wzmocnijcie wzajemną więź, która pomoże wspólnie kroczyć przez życie kościelne i społeczne, a dla każdego uczestnika pomoże zrozumieć swoje powołanie i zadanie, jako członka Kościoła.
Na szlaku pielgrzymkowym miłość do bliźniego powinna być wyrażona poprzez nauczanie uwagi i współczucia, udzielania pomocy, dzielenia się jedzeniem, czasem i nadzieją. Wzięte w podróż intencje naszych bliskich, przyjaciół, sąsiadów – są również czułym dzieleniem się ciężarem drugiego, który złożymy w szczególnym miejscu Bożej łaski, prosząc Boga o pomoc w poprawie życiowych niedoskonałości.
Każdy z nas pragnie zapukać do wrót Nieba, okazać swój paszport podróży i zostać radośnie przyjętym do królestwa Ojca. Jednak przed tym – podróż życia ulicami świata, w czasie której albo będziemy się zbliżać do wrót Bożego królestwa, albo się od nich oddalać. Jednak Bóg nas nie opuszcza i sam zostaje drogowskazem w podróży do swego Syna. Poznać Jezusa – to znać kierunek podróży, a w podróży poznać samego siebie. Pielgrzymowanie – to podróż poznawcza, pozwalająca poczuć smak Bożego królestwa i obrać słuszny kierunek do niego.
Opracowane według dokumentu Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących „Pielgrzymowanie w Wielki Jubileusz”, według referatu ks. Kęstutis Smilgevičius „Historia pielgrzymowania i znaczenie” i informacji Wileńskiego Centrum Pielgrzymów.